Skip to main content

Michael Clayton: ĉio povos ŝanĝiĝi

Finfine mi spektis tiun filmon kun ĉarma George Clooney. Kaj estis impresita.
La historio certe estas sufiĉe banala kaj multfoje gurdita, en la Berlina filmfestivalo tiaĵoj abundegas. Granda korporacio strebas akiri monon per iuj ajn rimedoj, ĝi venenigas povrajn farmistojn per siaj mineralaj grasumoj, kaŝante de publiko la veron, kiun je la kosto de sia kariero (kaj foje eĉ vivo) elmondigas honestaj homoj (ioma oksimoro – tiun taskon plenumas la du advokatoj). Fine okazas feliĉa fino (por bonuloj), malfeliĉa fino por malbonuloj – nu, diru al mi, kiu ankoraŭ ne vidis similaĵon?


Tamen mi finspektis la filmon kaj ne bedaŭras pri tio. Ĉar laŭ mi plej grava moralo de tiu verko (ĉi tie mi similiĝas al la olda dukino el “Trans la spegulo kaj kion Alico trovis tie”, sed kion mi povas fari – jaroj influas min) konsistas ne en tio, ke granda komerco estas aĉaĵo kaj tiu malgranda (prezentata de farmistoj) – bonaĵo. Fakte ambaŭflanke troviĝas samaj homoj, kiuj ne tre diferencas unuj de la aliaj.
Oni imagu por momento ke malaperis transnaciaj korporacioj – produktantoj de mineralaj grasumoj. Kio okazus poste? Ĉu ĉarmaj farmistoj abunde superŝutus kampojn per freŝa sterko kaj kuniĝos en harmonio kun naturo? Ha, bonan miraklon! Morgaŭ grenon de duono forvoros la akridoj kaj aliaj superverŝos siajn kampojn per kemiaĵoj (kompreneble lasinte paron da bedoj netuŝitaj – por propra uzo). Kaj ili fajfos pri resta mondo – same kiel antaŭe miliarduloj fajfis pri ili. Sed mi denove deflankiĝis…
Ĝenerale plej valora en tiu ĉi filmo estas laŭ mi tute alia penso: dum homo vivas – li povas ŝanĝiĝi. Aĉulo, manipulanto, perfidulo, feĉulo, trompisto – dum li vivas, li havas ŝancon. Ĝin havas ĉiu el ni kaj neniu konas, kiam alvenos tempo por uzi ĝin. Kaj ĉu ĝi aliros entute.

Comments