Esperanto - ĉu amuzilo por riĉuloj aŭ egalvalora lingvo por ĉiuj? Laŭ mi doni definitivan respondon al tiu demando povas esperanto-movado en Afriko - sendube plej malriĉa regiono de la nuna mondo. Kaj esperigas min sukcesoj de samideanoj en unu el plej malgrandaj kaj malprosperantaj landoj de ĉi kontinento - Burundo.
Mi ĉiam interesiĝis pri Afriko, sed nur antaŭ du jaroj eksciis pli multe pri Burundo - tiam mi engaĝiĝis en plibonigadon de la artikolo pri ĉi lando en eo-Vikipedio kaj tiom absorbiĝis en tion, ke rezulte kreis la artikolon, agnoskitan "elstara" kaj dekojn da priaj. Tiam mi eksciis pri vigla esperanto-movado en tiu ĉi lando.
Ju pli mi legis pri ĝi, des pli mi estis entuziasmigita. Homoj en fora, malgranda, malriĉega lando, ĵuselirinta el longdaŭra enlanda milito aktive interesiĝas pri la Internacia lingvo, dekoj da ili iras al lingvokursoj kaj, laŭ impresoj de vizitintaj ilin eŭropanoj, ofte ekhavas bonan lingvonivelon! Mirinde! Aparte, se konsideri ke temas pri la lando, kies enloĝantoj plejparte jam konas unu sufiĉe "internacian" lingvon - la francan kaj do ne bezonas Esperanton por nur serĉi per ĝi helpon eksterlande. Mankas al ili multo - libroj, skribiloj, tabuloj kaj, verŝajne plej grave, ejoj kaj mono. Forigi tiujn problemojn strebas la fonduso "Esperanto en evoulo".
Mi ne rerakontu pri celoj de ĉi organizaĵo, bone prezentitaj en ĝia retpaĝo, kaj diru nur pri unu ties projekto - establo de la Esperanto-centro en Rumongo. Temas pri unika ideo, kiu celas ne nur krei ejon por lokaj esperantistoj, sed doni al ili eblecon gajni monon per ĝi por sia agado kaj samtempe hepli al loka komunumo pri edukado kaj klerigado de lokuloj, turismado ktp.
Kiel statas la aferoj nun? Decido pri establo de la centro en Rumongo estis aprobita en 2-a nacia kongreso de Esperanto en Burundo, okazinta en julio 2009. Al la fino de 2010 la fonduso sukcesis kolekti 2900 eŭrojn kaj aĉeti terenon en Rumongo por la estonta centro. De tiam estis kolektitaj pliaj 1180 kaj pruntedonitaj 1750 eŭroj. Por konstrui la ejon, aĉeti por ĝi meblaron, komputilojn ktp necesas trovi pliajn 4000 eŭroj. Ĉu granda sumo por Esperantujo? Mi dubas. Bedaŭrinde malmultaj scias pri tiu projekto, kies iniciatintoj ŝajne ne tre vaste diskonigas ĝin. Ĉu oni riparu tion?
Antaŭnelonge mi ricevis de loka eldonejo honorariojn por eo-ĵurnalistoj, verkintaj artikolojn por rusia magazeno kadre de la lanĉita de mi projekto Esperantistoj-Ĵurnalistoj. Unu el aŭtoroj - Felizardo Eslabão (Brazilo) rezignis je sia honorario kaj bonkore konsentis oferi ĝin al la fonduso "Esperanto en evoulo". La alia aŭtoro - Manuel Ortega (Venezuelo/Hispanio) dum lasta jaro eĉ ne unu fojon respondis al priaj demandoj kaj do lian honorarion mi ankaŭ decidis sendi al ĉi fonduso (se li poste ekdeziros ricevi ĝin - mi pagu proprapoŝe). Do ĵus mi sendis per UEA-pagilo al UEA-konto "eeer-u" 250 eŭrojn: 64 de Felizardo Eslabão, 128 de Manuel Ortega (Venezuelo/Hispanio) kaj 58 de mi, Stanislavo Belov (Rusio) - por iom rondigi la sumon. Mi esperas, ke tiun ekzemplon sekvos aliaj bonfaremaj samideanoj. Kaj do fine ni ricevos respondon al tiu dilemo - ĉu Esperanto estas amuzilo aŭ vera lingvo por ĉiuj?
Comments
Post a Comment